Sirius – A Quest for Life

Sirius – A Quest for Life

Το μπάσιμο είναι παραδοσιακό. Ανίερη συμμαχία Diamond Head, συμφωνικής ορχήστρας και κάτι από τις απάτητες Σκανδιναβικές κορυφές. Στο καπάκι σκάει το αρχικό θέμα με τρεχάτο τέμπο, ενώ στο κουπλέ κόβεται στο μισό η ταχύτητα. Εισβάλει η φωνή. Επιθετική αλλά και γλυκιά, γεμάτη, με τα δεύτερα φωνητικά να στέκουν πολύτιμοι βοηθοί στις κουίντες. Μελωδικό κάργα το εναρκτήριο “Unbound The Scream”. Να τονίσουμε επίσης ότι στο συγκεκριμένο τραγούδι συμμετέχει ο θεόρατος Tim “The Ripper” Owners. O Maidenικός επίλογος μας βάζει στη θέση του συνοδηγού για το επόμενο, επικότατο, τραγούδι, με τίτλο “Beyond The Sands Of Time”. Τακατάν-τακατάν αρχικά και ένα mid tempo αρενικό αμάλγαμα, που αποτυπώνει άψογα τη θέληση της μπάντας να κάνει μεγάλη ζημιά με τη δεύτερη δισκογραφική επίθεσή της.

Το θεματικό σόλο γίνεται δεκάδες νότες ανά λεπτό και αφήνει το πόστο του στο αρχηγικό ρεφρέν, το οποίο θα κολλήσει, θα σας κολλήσει, θα μείνει στο συνειδητό και το υποσυνείδητο και θα έχει την τιμητική του στα LiVE, αυτό το θεωρώ σίγουρο. Συνέχεια με το folk “Desdichado”, του οποίοι οι στίχοι είναι βασισμένοι στο έργο «Ιβανόης» του Sir Walter Scott. Κάργα επικό το μοτίβο, με το τραγούδι να κινείται σε ρυθμούς 12/8, να καλπάζει με άνεση και να αφηγείται την πορεία του δυστυχή – ο τίτλος στα ισπανικά – και το μελωδικό χαλί της μπάντας, η οποία έχει τοποθετήσει μία απίστευτα λυρική γέφυρα στη μέση της μουσικής αυτής αφήγησης. Και μετά… Τα άλογα και τα όργανα καλπάζουν και πάλι. Καψουρέ σόλο και ρεφρέν. Και αμέσως το επόμενο. “Edge Of The World”, με την ομάδα να επιτίθεται με δίκασες, μελωδία στη μελωδία και θεματικές που φιλοξενούν βαρβάτες κιθάρες. Η παραγωγή είναι εξαιρετική, είναι πραγματικά πεντακάθαρη και έχει την υπογραφή του David Prudent και των Made In Hell Studio.

H κρυστάλλινη εισαγωγή του “Fragment” λειτουργεί σαν view master της σύγχρονης εποχής. Οι κιθάρες ηλεκτρίζουν πάνω στις καθαρές συγχορδίες και παράγουν ένα βουνό νότες. Οι δισολίες είναι κουφέτο. Είναι η ιδανική αρχή δεύτερης πλευράς βινυλίου – hint hint – και μόλις μπούκαρε όλη η μπάντα, με έναν επίσης επικό βηματισμό, ο οποίος έγινε θεματική βαρβαρική. “Lostlight”. Με ρυθμό που διατηρεί στο ακέραιο κάθε επικό στοιχείο του και με μία λάμψη που είναι μάλλον θεοσκότεινη, κάτι σαν περαιτέρω επεξήγηση του τίτλου. Γρήγορο τακατάν, power-chords και όλα ισχυρά στο ταμπούρο, σε έναν παροξυσμό οίστρου και παικτικής ευταξίας. Όσο για τη γέφυρα με τους tribal ρυθμούς και τις ξιφαριστές κιθάρες… Θα πορωθείτε εντελώς! Και επιτόπου η επόμενη λυρική γέφυρα. Ακούστε εδώ τους σχεδόν ψιθυριστούς τρόπους εκφοράς. Όλα τα μουσικά υποσύνολα κορυφώνονται με κραυγή και σόλο. Η καλύτερη ευκαιρία για ξέσπασμα και χτύπημα. Επιστροφή στον καλπασμό και στα lead των εξάχορδων και κλείσιμο πανηγυρικό.

Ο καλπασμός των έξι ογδόων επιστρέφει στο “Land Of Swords” και παράλληλα με τον ελικοειδή ρυθμό, το σχήμα μας έχει μία ακόμα έκπληξη. Σε αυτό το κομμάτι φιλοξενείται ο πανμέγιστος Derek Sherinian (ναι, ακριβώς όπως το διαβάσατε), ο οποίος εισφέρει ένα σόλο που απλά υπερίπταται. Αλλαγή ταχύτητας, σόλο και προετοιμασία για την μεγάλη επίθεση. Στον επίλογο πέφτει ΤΟ ξύλο, με τους μουσικούς να ακολουθούν τις κλαγγές των σπαθιών, τους κανονιοβολισμούς, τα τρεχαλητά και χλιμιντρίσματα των αλόγων…

Το ”Among The Heavens” κλείνει το άλμπουμ. Soundtrackική εισαγωγή, κινηματογραφικό μονοπάτι και με το που σκάνε τα φωνητικά… Τι είναι πάλι αυτό; Βρισκόμαστε στα τέλη της δεκαετίας του ’70; Επικό και μαζί διαστημικό το μοτίβο και θα σας έλθουν στο μυαλό όλοι οι πρωτομάστορες μίας εποχής που καλύπτει ακόμα και το NWOBHM. Και εκείνη η αλλαγή μελωδιών και μετά το τρελό ανέβασμα σε ταχύτητα και όλα τα tutti και τα θεματικά… ΕΤΣΙ! Είναι ένα άλμπουμ μαζικής καταστροφής και ξέρετε πόσο πολύ μας αρέσουν οι καταστροφές στη μουσική. Καλοτάξιδο, κύριοι! Don’t fall into sadness!

Κώστας Κούλης

9/10