Servants To The Tide – Where Time Will Come To Die

Servants To The Tides – Where Time Will Come To Die

Τρία χρόνια μετά το ομώνυμο άλμπουμ “Servants To The Tide” κυκλοφορεί το δεύτερο τους άλμπουμ με τίτλο “Where Time Will Come To Die”.

Οι Servants To The Tide αποτελούνται από τους Stephan Wehrbein στα φωνητικά, Leonid Rubinstein και Katharina Großbongardt στις κιθάρες, Sören Reinholdt στο μπάσο και Lucas Freise στα τύμπανα. Παίζουν doom metal καις το συγκεκριμένο άλμπουμ που ακούμε έχουν εσάνς από epic αλλά και μελωδικό metal. Επτά τραγούδια που σκοπό έχουν να μας μυήσουν στον ψυχισμό της μπάντας.

Μπιζαριστό, γεμάτο ενέργεια, λες και είναι φτιαγμένο για βάδην του στρατού το “With Starlight We Ride” . Μετά ανοίγεται, παίρνει μια πιο επική διάσταση παραμένοντας στα αυτιά μας το ίδιο πορωτικό.

Μου αρέσει η μελαγχολικότητα του “Sunrise In Eden” όπου η φωνή με την ανατριχιαστικά τέλεια χροιά της χαρίζει κάτι απόκοσμο αλλά και οικείο στις μελωδίες που ακολουθούν το μονοπάτι του τραγουδιού. Το “The Trial” είναι bonus στο cd. Έχει μια απαλή θεατρικότητα, μια αίσθηση dramatized αφηγηματική. Με το ξεκίνημα του “White Wanderer” μια μελαγχολία γεμίζει τα ηχεία μου. To tempo βαρύ και χαμηλό, οι κιθάρες παίζουν σε μέτρια ένταση αλλά δεσπόζουν παρέα με τα τύμπανα που κρατούν έναν θλιμμένο ρυθμό. Καθώς οι νότες ξεκινούν το δικό τους ταξίδι, πιάνεις τον εαυτό σου να χάνεται σε ένα αίσθημα βαθύ, ίσως λίγο σκοτεινό αλλά τόσο δυνατό που σε καταλύει.

Σαν ένα μικρό φως να ξεχύθηκε μέσα στο γκρι σύνολο του χρόνου, το “If The Stars Should Appear” εναρμονίζεται με τα επικά στοιχεία σε μια διάθεση καθαρά συναισθηματική. Κάποιες φορές σε κάνει να κοιτάς ψηλά, ψηλαφίζοντας τα σύννεφα, κάνοντας κινήσεις να βγεις πιο ψηλά από αυτά. Ίσως ψάχνεις να βρεις εκείνο το φως της μέρας που θα σε κάνει να χαμογελάσεις, ίσως πάλι να ψάχνεις να βρεις την λύτρωση. Τα δέκα λεπτά και κάτι που διαρκεί δεν σε κουράζουν καθόλου καθώς το τραγούδι εξελίσσεται μέσα από τρία acts δημιουργικά (Act I: Nothing But Cloudless Sky, Act II: The Days of Ill-Winged Idols και το Act III: Marching To The End Of The World).

Προτελευταίο τραγούδι το “Towards Zero”, μια βαθιά μελαγχολική μπαλάντα που σε γυρνά στο doom metal που είναι ο χαρακτηριστικός ήχος της μπάντας. Η φωνή κυριεύει τις αισθήσεις σου καθώς η μουσική ζωγραφίζει εικόνες σε ένα σκοτεινό καμβά. Ο Stephan διαθέτει εκτός της εμβληματικής φωνής του και μια απίστευτη λυρική ενσυναίσθηση όταν τραγουδά. Γίνεται ένα με αυτό που ακούς, το αποδίδει με τελειότητα και δεν είναι λίγες οι φορές που η φωνή του αφήνει ανατριχίλες στο κορμί. Το “Where Time Will Come To Die” είναι ο επίλογος ενός υπέροχου άλμπουμ. Η μελαγχολία είναι κυρίαρχη. Διαποτίζει όλη την σύνθεση και οι στίχοι συμβαδίζουν ώστε η κοινή πορεία τους να κάνει τον ακροατή να βιώσει ένα μεγαλειώδες τελείωμα.

Μαίρη Ζαρακοβίτη

9/10