Ανταπόκριση: Septicflesh Live at the Acropolis II, Ηρώδειο, Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου

Υπάρχουν συναυλίες που απλώς παρακολουθείς. Και υπάρχουν βραδιές σαν αυτή της 26ης Σεπτεμβρίου στο Ηρώδειο, που σε καθηλώνουν, σε συγκλονίζουν και τελικά σε αλλάζουν. Οι Septicflesh, μαζί με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, δεν έδωσαν απλώς μια εμφάνιση, αλλά δημιούργησαν μια τελετουργία ήχου και εικόνας, μια συμφωνική κατάδυση στο σκοτάδι, κάτω από τη σκιά της Ακρόπολης. Το Ωδείο Ηρώδου του Αττικού δεν είναι απλώς ένας χώρος, είναι η μνήμη, είναι η ιστορία, είναι το σύμβολο. Και όταν το metal εισβάλλει σε αυτό το περιβάλλον, δεν το κάνει με επιθετικότητα αλλά με δέος. Οι Septicflesh το γνωρίζουν καλά. Η σκηνική τους παρουσία ήταν μελετημένη, θεατρική, σχεδόν τελετουργική. Κάθε φως, κάθε σκιά, κάθε κίνηση είχε λόγο ύπαρξης. Η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, υπό τη διεύθυνση του Koen Schoots, δεν συνόδευσε απλώς το συγκρότημα, αλλά ήταν ισότιμος συνομιλητής, χτίζοντας μαζί τους ένα ηχητικό οικοδόμημα που ισορροπούσε ανάμεσα στην κλασική αρμονία και την metal ένταση.

Από νωρίς, το θέατρο γέμισε. Όχι μόνο από fans του συγκροτήματος, αλλά από ανθρώπους που ήρθαν να βιώσουν κάτι μοναδικό. Η σιωπή πριν το πρώτο κομμάτι ήταν σχεδόν ιερή. Και όταν οι πρώτες νότες ακούστηκαν, η αντίδραση ήταν άμεση: χειροκροτήματα, βλέμματα γεμάτα δέος, κορμιά που πάλλονταν στον ρυθμό. Δεν ήταν μια συνηθισμένη metal συναυλία, ήταν μια εμπειρία που απαιτούσε συγκέντρωση, συναισθηματική συμμετοχή και ανοιχτό μυαλό. Το συγκρότημα επέλεξε κομμάτια από όλη τη δισκογραφία του, με έμφαση στα πιο συμφωνικά και θεατρικά. Το “Anubis” ακούστηκε σαν αρχαία επίκληση, το “The Vampire from Nazareth” σαν soundtrack σε κινηματογραφική αποκαθήλωση, ενώ το “Portrait of a Headless Man” απέκτησε νέα διάσταση με την ορχήστρα να ενισχύει την τραγικότητα του θέματος.

Η ενορχήστρωση ήταν άψογη, οι εναλλαγές ανάμεσα σε growls, λυρικά φωνητικά και συμφωνικά μέρη δημιουργούσαν ένα πολυεπίπεδο ηχητικό τοπίο, που δεν άφηνε περιθώριο για ανάσα. Η παρουσία της Fany Melfi και της Αφροδίτης Πατουλίδου πρόσθεσε λυρικότητα και θεατρικότητα. Το αρμένικο ντουντούκ του Vahan Galstyan έφερε μια ανατολίτικη μελαγχολία, ενώ η παιδική χορωδία LIBRO CORO πρόσθεσε αθωότητα και αντίστιξη στην σκοτεινή ατμόσφαιρα. Δεν ήταν απλώς συμμετοχές, ήταν οργανικά μέρη μιας σύνθεσης που απαιτούσε απόλυτη συνοχή.

Από τα κοστούμια μέχρι τις προβολές, από τον φωτισμό μέχρι την σκηνοθεσία, όλα ήταν μελετημένα. Οι Septicflesh δεν αρκούνται στο να παίζουν μουσική, δημιουργούν εμπειρίες, και αυτή η βραδιά ήταν η απόδειξη ότι μπορούν να σταθούν σε οποιαδήποτε σκηνή του κόσμου, με επαγγελματισμό και αισθητική αρτιότητα. Προσωπικά, δεν θυμάμαι άλλη συναυλία που να με έκανε να νιώσω τόσο έντονα την αντίθεση ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν (σ.σ.: και ας ήμουν παρόν και στο περσυνό τελετουργικό στον ίδιο χώρο!). Η αρχαία πέτρα του Ηρωδείου, οι συμφωνικές μελωδίες, τα metal ξεσπάσματα, όλα συνέθεταν μια εμπειρία που δεν ήταν απλώς μουσική, ένιωσα σαν να συμμετέχω σε αρχαία τραγωδία. Σαν να είμαι μέρος ενός τελετουργικού που ξεπερνά το είδος, το ύφος, την εποχή. Η εμφάνιση των Septicflesh στο Ηρώδειο δεν ήταν απλώς μια επιτυχία, αλλά μία απόδειξη .ότι το metal, όταν έχει βάθος, αισθητική και σεβασμό, μπορεί να σταθεί δίπλα στην κλασική μουσική, στην αρχαία τέχνη, στην πολιτιστική κληρονομιά.

Μια βραδιά που θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη όσων την έζησαν. Και μια υπενθύμιση ότι η Ελλάδα μπορεί να παράγει μουσική παγκόσμιου επιπέδου, με ρίζες βαθιές και βλέμμα στραμμένο στο μέλλον.

Setlist: Portrait of a Headless Man, The Vampire from Nazareth, We, the Gods, Neuromancer, Enemy of Truth, Hierophant, Virtues of the Beast, Coming Storm, A Desert Throne, Prototype, The Collector, Martyr, Prometheus, Amphibians, Anubis, Dark Art

Για το Metalourgio: Βαγγέλης Φαρρής
Φωτογραφίες: D.Koenka Photography