Ανταπόκριση: Euphrosyne, Ocean of Grief και Serement, Temple, Παρασκευή 28 Μαρτίου

Πηγαίνοντας στο Temple οι περισσότεροι θεωρώ πως ξέραμε ότι δεν πάμε σε ένα ακόμα λάιβ. Μιλάμε για τρεις ανερχόμενες μπάντες που η κάθε μία έχει ταράξει τα νερά του underground, από τη δική της μεριά. Πάμε όμως να τις πάρουμε με τη σειρά.

Το ρόλο του ανοίγματος είχαν οι death-άδες Serement, οι οποίοι βγήκαν στις 21:10, και για μισή ώρα μας διέλυσαν τους σβέρκους με τον οργισμένο death metal τους. Παίζοντας κομμάτια από το περσινό ντεμπούτο τους Abhorrent Invocations, το οποίο είναι ένα έπος χωρίς να μπορώ να σκεφτώ, τα τελευταία χρόνια, πολλά εγχώρια death metal άλμπουμ αντάξια του, μας έδειξαν τι μουσικάρες είναι και πως δε θα αργήσει ο καιρός που θα τους δούμε ψηλά στα line-ups παρόμοιων λάιβ. Επίσης ένα μεγάλο respect στο Βαγγέλη που αντικατέστησε τον Χρήστο Καρατζάλη στο μπάσο και ανταποκρίθηκε εξαιρετικά στο δύσκολο έργο του, αφήνοντάς μας άναυδους με τη τεχνική του.

Συνέχεια με τους melodic doom/death metallers Ocean Of Grief, βγήκαν γύρω στις 22:00 και αυτοί για μισή ώρα, έχοντας σύμμαχο τον πολλή καθαρό ήχο, μας παρουσίασαν κομμάτια από όλη τη δισκογραφία τους και μας ταξίδεψαν με τις μελωδίες τους. Έχοντας μια αρκετά επιδερμική επαφή με τη μουσική τους μπορώ να πω που με εξέπληξαν πολύ ευχάριστα με την ωριμότητα και το δέσιμο που έδειξαν πάνω στη σκηνή καθώς και οι γηραιόταιροι της βραδιάς, μετρώντας 11 χρόνια παρουσίας. Μετά από μία τέτοια επιβλητική εμφάνιση θεωρώ πως επιβάλλεται να ψαχτώ με τη μουσική τους περισσότερο. Κλείσιμο έκαναν με το πολύ δυνατό νέο τους single Ghost Inside και το μόνο που μπορούμε να ελπίζουμε είναι πως θα ακούσουμε νέα μουσική σύντομα.

Στις 22:55 ακριβώς ήρθε η μεγάλη ώρα των Euphrosyne και η μεγάλη ώρα της παρουσίασης της νέας τους δισκάρας Morus που από μόνη της έχει πάει ένα επίπεδο πάνω την εγχώρια σκηνή. Όσο όμως προΐδεασμένος και να ήταν κάποιος, ήταν απλά αδύνατον να φανταστεί κανείς αυτό που θα ζούσαμε για την επόμενη μία ώρα. Ο Alex είναι ένας πραγματικός βιρτουόζος της κιθάρας, κατάφερε να μας υπνωτίσει με τα σόλο του, καθώς και στις πιο επιθετικές στιγμές που έσκαγαν μέσα στα μούτρα μας σαν κεραυνοί. Η Έφη από την άλλη σε μία εξωπραγματική εμφάνιση, μπορούσε να κάνει και τον πιο άνιωθο να νιώσει με τα μαγευτικά clean φωνητικά της αλλά και με τα ανατριχιαστικά screaming ξεσπάσματα.

Αναμφισβήτητο highlight της βραδιάς, η ανατριχίλα στην ερμηνεία του Mitera. Από την αρχή μέχρι το τέλος όλη η εμφάνιση των Euprhosyne ήταν αψεγάδιαστη, ξεπερνώντας κάθε προσδοκία, όσο υψηλή και να ήταν μετά τη κυκλοφορία του άλμπουμ. Δεν ξέρω αν οι ίδιοι το έχουν καταλάβει άλλα μιλάμε για μπάντα που έχει όλες τις δυνατότητες να κάνει μεγάλα πράγματα και εγχώρια και έξω. Πριν το τέλος η Έφη μας είπε πως το άλμπουμ αυτό γράφτηκε σε πολύ σκοτεινές μέρες, αλλά πως και στις σκοτεινές μέρες υπάρχει ελπίδα. Μας αποχαιρέτησαν με το Sister of Violence από το ντεμπούτο EP τους Keres του 2022 (όσοι δεν το έχετε τσεκάρει, τρέξτε χωρίς δεύτερη σκέψη) και κάπως έτσι έκλεισε η βραδιά.

Το βράδυ της Παρασκευής πρόκειται για μια βραδιά ξεχωριστή για τον εγχώριο ακραίο ήχο, με τρεις μπάντες που έχουν τα φόντα να πετύχουν και η καθεμιά ξεχωριστά μας κάνει ακόμα πιο περήφανους για τη πολύ πλούσια ελληνική metal σκηνή. Συγχαρητήρια σε όλους λοιπόν και συγχαρητήρια στους Euphrosyne που μας χάρισαν ένα ακόμα άλμπουμ-μνημείο που δεν θα σταματήσει εύκολα να παίζει στα ηχεία όσων μπόρεσαν και όσων δεν μπόρεσαν να το ακούσουν ζωντανά.

Για το Metalourgio: Μάριος Κοτταράς

Φωτογραφίες: D.Koenka Photography