Συνέντευξη με τον Nir Beer των Speedrush

Στον ασταμάτητο κόσμο του thrash metal, όπου κυριαρχούν η ταχύτητα και η ένταση, λίγες μπάντες καταφέρνουν να αποτυπώσουν το πνεύμα του είδους όπως οι Speedrush. Προερχόμενοι από τη ζωντανή metal σκηνή της Αθήνας, οι
Speedrush εξερευνούν τα όρια του ήχου από το 2005, προσφέροντας ακατέργαστη, αμείλικτη ενέργεια που μαγνητίζει τους οπαδούς παγκοσμίως. Μετά την κυκλοφορία του εκρηκτικού δεύτερου άλμπουμ τους, Division Mortality, ο ήχος τους έχει φτάσει σε νέα ύψη – πιο γρήγορος, πιο βαρύς, και με μια μελωδική προσέγγιση που ενισχύει το χαρακτηριστικό thrash στυλ τους. Είχα την ευκαιρία να συναντηθώ με τη μπάντα για να συζητήσουμε την πορεία τους, τις προκλήσεις της δημιουργίας του Division Mortality και τον δρόμο που ανοίγεται μπροστά τους. Ελάτε μαζί μας σε μια αυθεντική, ειλικρινή συζήτηση με την κινητήρια δύναμη πίσω από την ηχητική επίθεση των Speedrush.

Γεια, είμαι ο Βαγγέλης Φαρρής από το Metalourgio και θέλω να σας ευχαριστήσω για τον χρόνο σας. Για αρχή θα ήθελα να μας πείτε μερικά πράγματα σχετικά με εσάς ώστε να μπορέσουν οι αναγνώστες μας να σας μάθουν ακόμη καλύτερα.

Καλησπέρα και από εμάς Βαγγέλη και σε ευχαριστούμε για το χρόνο σου! Εν συντομία είμαστε μια Αθηναϊκή μπάντα που παίζει παραδοσιακό speed/thrash metal από το 2005, μόλις κυκλοφόρησε ο δεύτερος δίσκος μας, με πολύ κόπο μιας και είμαστε σχεδόν όλοι πλέον σε ηλικίες που έχουμε παιδιά, δουλεύουμε εκτός Αθηνών κλπ.
αλλά με πολλή δουλειά, αγάπη για αυτό που κάνουμε και με πείσμα…κάπως τα καταφέραμε!

Πώς προέκυψε το όνομα “Speedrush” και πως αντικατοπτρίζει την ουσία της μουσικής σας;

Το όνομα μας δηλώνει την έξαψη/ορμή της ταχύτητας και όταν προ 20ετιας ξεκινάγαμε την μπάντα, μας φάνηκε cool σαν όνομα! Χαχαχα! Μιας και μας αρέσει η γρήγορη μουσική, θεωρούμε ότι μας ταιριάζει.

Ποιες ήταν κάποιες από τις βασικές επιρροές, τόσο μουσικά όσο και προσωπικά, που διαμόρφωσαν τον ήχο σας;

Όλοι στην μπάντα είμαστε οπαδοί του παραδοσιακού speed και thrash ήχου της δεκαετίας του 80 και 90, ενδεικτικά κάποιες από τις επιρροές μας είναι οι Razor, Hallows Eve, Destruction, Kreator, Sodom, Judas Priest, Coroner, Slayer, Megadeth, Helloween των πρώτων 2, Savage Grace κλπ., με αυτά τα πράγματα μεγαλώσαμε και αυτόν τον ήχο υπηρετούμε.

Το thrash metal έχει εξελιχθεί πολύ τα τελευταία χρόνια. Πώς πιστεύετε ότι οι Speedrush εντάσσονται στη σύγχρονη σκηνή του thrash;

Το thrash σαν είδος δεν θα έλεγα ότι εξελίχθηκε ιδιαίτερα, αλλά σίγουρα έχει ανέβει το επίπεδο, και το εγχώριο όσο και το παγκόσμιο, και συνθετικά και εκτελεστικά. Ομοίως και εμείς έχουμε συνθετικά ωριμάσει πολύ από τον πρώτο μας δίσκο, σε εμάς τουλάχιστον η διαφορά είναι χαοτική!

Η μουσική σας είναι γνωστή για την επιθετικότητά της και την ενέργεια που βγάζει. Μπορείτε να μας περιγράψετε τη διαδικασία σύνθεσης των τραγουδιών σας;

Συνήθως κάποιος έχει μια βασική ιδέα/κάποια βασικά riff και είτε βρισκόμαστε και το δουλεύουμε όλοι, είτε μας παρουσιάζει αυτούσιο ένα κομμάτι και από εκεί και πέρα κάνουμε διορθώσεις όλοι μαζί μέχρι να φτάσουμε σε ένα αποτέλεσμα που να μας αρέσει.

Πώς ισορροπείτε την ταχύτητα, την επιθετικότητα και τη μελωδία στα κομμάτια σας; Πιστεύετε ότι υπάρχει κάποιο μυστικό για να επιτύχετε αυτόν τον συνδυασμό;

Όχι δεν θεωρούμε ότι υπάρχει κάποιο μυστικό. Κοίταξε η ταχύτητα είναι ένα μεγάλο κομμάτι μας συνθετικά. Είναι αυτό που γουστάρουμε και σαν οπαδοί, τη γρήγορη metal μουσική. Προσωπικά (με κάποιες εξαιρέσεις βέβαια), δεν μπορώ να ακούω doom ή stoner πχ, βαριέμαι, θέλω ταχύτητες. Όμως η ταχύτητα από μόνη της δεν λέει κάτι, πρέπει να συνοδεύεται από ενδιαφέροντα θέματα για να κρατάς το ενδιαφέρον (και το δικό μας και των ακροατών).

Στιχουργικά, ποια θέματα ή ιδέες καθοδηγούν τα τραγούδια των Speedrush;

Ό,τι μας κάνει εντύπωση την περίοδο που γράφονται οι στίχοι. Έχουμε στίχους για κοινωνικά θέματα και την καθημερινότητα (Into the Abyss, Ride with Death, Blood Legacy κλπ.), για τον ρόλο του heavy metal στην καθημερινότητα μας (Speedrush, Sons of Thunder, Iron Wisdom), αλλά και κάποιους πιο «άσχετους» που όμως κολλάνε με την μουσική όπως το Malevolent Torture που μιλάει για μεσαιωνικά βασανιστήρια και το Beyond the Vortex το οποίο πραγματεύεται ιστορίες από μυστηριωδώς εξαφανισμένα αεροσκάφη και πλοία.

Πώς η μουσική σας αντιμετωπίζει τα διαχρονικά κοινωνικά ζητήματα;

Τα «κοινωνικά ζητήματα» είναι μια πολύ γενική ομπρέλα και περιλαμβάνει δεκάδες θέματα, που όμως δεν μας αφήνουν αδιάφορους, οπότε και αναφερόμαστε σε αυτά, άλλοτε με καυστικό και ειρωνικό τρόπο, άλλοτε με μια δόση μελαγχολίας ή και απελπισίας, ανάλογα με το πόσο σκατά τα έχουμε κάνει σαν ανθρωπότητα! Χαχαχα!

Όταν δημιουργείτε ένα νέο δίσκο, πώς ξέρετε ότι ένα κομμάτι είναι έτοιμο; Έχετε κάποιες ιεροτελεστίες ή πρακτικές στο στούντιο;

Όχι δεν έχουμε κάποια «ιεροτελεστία», δουλεύουμε ένα κομμάτι μέχρι να το φέρουμε σε ένα επίπεδο και μια μορφή που να μας ικανοποιεί σαν συνθέτες αλλά και σαν ακροατές.

Ο δίσκος σας Endless War έχει επαινεθεί για την ακατέργαστη ενέργειά του. Να περιμένουμε το ίδιο και για την νέα σας δουλειά “Division Mortality”;

Η ενέργεια είναι σίγουρα ακόμα εκεί, μη σου πω και πολλαπλάσια. Η διαφορά με το Endless War είναι ότι το Division Mortality είναι πιο ώριμο, πιο δουλεμένο, παρ’ όλα αυτά παραμένει γρήγορο και απειλητικό. Φαντάσου πως το Endless War ήταν ένα ακατέργαστο μαχαίρι. Το Division Mortality λοιπόν είναι πιο ζυγισμένο, με πιο κοφτερή λεπίδα και συνεπώς πιο θανατηφόρο! Είναι μουσική από μεταλλάδες για μεταλλάδες!

Ποιο κομμάτι πιστεύετε ότι αντιπροσωπεύει ή θα αντιπροσωπεύσει το “απόλυτο τραγούδι των Speedrush” και γιατί;

Είμαι ανάμεσα στο ομώνυμο Speedrush από τον πρώτο μας δίσκο και στο Ride with Death από τον τωρινό. Το πρώτο είναι συνυφασμένο με την ιστορία μας, είναι από τα πρώτα κομμάτια που έχουμε γράψει και είναι βιωματικό για εμάς, το έχουμε συνδέσει με πολλά σκηνικά, ενώ το δεύτερο έχει πολύ ωραία ροή, είναι από τα πιο δυνατά κομμάτια που έχουμε γράψει και ένα από τα αγαπημένα μου του Division Mortality.

Μπορείτε να μοιραστείτε κάποια αξέχαστη ή δύσκολη στιγμή από την ηχογράφηση του Division Mortality;

Γενικά οι ηχογραφήσεις μας πήραν χρόνια, έγιναν σε διαφορετικά studio, από home studios μέχρι και σε επαγγελματικά studio, προσωπικά δεν θα ξεχάσω τις τελικές μίξεις και τα mastering που έγιναν στο Matrix studio από τον Γιάννη Πετρογιάννη ο οποίος μας βοήθησε πολύ, και ακούγοντας τα τελικά αρχεία δεν μπορούσα να
πιστέψω ότι αυτή η «Οδύσσεια» που κράτησε χρόνια εν τέλει, ερχόταν στο τέλος της!

Οι Speedrush έχουν τη φήμη για έντονες ζωντανές εμφανίσεις. Πώς προετοιμάζεστε για μια live εμφάνιση;

Παίζουμε σφαλιάρες μεταξύ μας για να αυξήσουμε την ενέργεια –ασφαλώς αστειεύομαι, πέρα από τις πρόβες μας (εννοείται), πριν από μια εμφάνιση μας αρέσει να χαλαρώνουμε με φίλους με καμία μπυρίτσα έξω από το venue, τίποτα το ιδιαίτερο.

Ποια ήταν η πιο τρελή ή αξέχαστη εμπειρία από κάποιο show των Speedrush μέχρι στιγμής;

Για μένα highlight ήταν η εμφάνιση μας στην Μάλτα το 2017 σε ένα ως επί το πλείστον death metal φεστιβάλ, και ενώ μια σειρά από ατυχή γεγονότα μας είχαν αγχώσει σε τρομερό βαθμό, μόλις βγήκαμε στη σκηνή το άγχος εξανεμίστηκε και παίξαμε σαν να μην υπάρχει αύριο, σε βαθμό που ενώ μέχρι τότε ο DJ ανάμεσα από τις μπάντες έπαιζε death metal, από την εμφάνιση μας και μέχρι το τέλος έπαιζε ασταμάτητα thrash! Μάλλον κάτι κάναμε σωστά…

Ποια είναι η άποψή σας για τη βάση των θαυμαστών σας; Έχουν επηρεάσει τη μουσική σας κατεύθυνση με κάποιον τρόπο;

Δεν θα έλεγα ότι οι θαυμαστές μας έχουν επηρεάσει την μουσική μας κατεύθυνση κάπως, ευτυχώς όμως μέσω της ενασχόλησης μας με τη μουσική έχουμε γνωρίσει υπέροχους ανθρώπους από διάφορες γωνίες του κόσμου!

Με την άνοδο της τεχνητής νοημοσύνης στη μουσική παραγωγή και τη σύνθεση τραγουδιών, ποιες είναι οι σκέψεις σας σχετικά με τον αντίκτυπό της στη δημιουργικότητα και την αυθεντικότητα στη metal σκηνή; Τη βλέπετε ως εργαλείο ή ως απειλή;

Δεν την βλέπουμε ως απειλή ακριβώς, καταλαβαίνουμε την εργαλειοποίηση της, αλλά είναι πολύ μακριά από τη φιλοσοφία μας. Υποτίθεται ότι η τέχνη στο σύνολο της είναι μια υπέρβαση της καθημερινότητας του ανθρώπου, μια μορφή έκφρασης και μια δίοδος διαφυγής από την πεζότητα, τι αξία έχει η τέχνη χωρίς αυτά τα στοιχεία; Μια τέλεια εικόνα εξακολουθεί να είναι μα τέλεια εικόνα, αλλά έχει άλλη αξία αν την έχει δημιουργήσει ανθρώπινο χέρι, δημιουργεί μια άλλη εντύπωση το ότι κατάφερε ο δημιουργός να παράγει τέτοια αρμονία, παρά αν είναι δημιούργημα ενός λογισμικού, του αφαιρεί την μαγεία έτσι. Αναφέρομαι στην «εικόνα» γιατί σε αυτή τη μορφή του ΑΙ έχουμε εκτεθεί προς το παρόν, αλλά τα ίδια (ίσως και πιο κραυγαλέα) ισχύουν και για την δημιουργία μουσικής.

Στο σημερινό κλίμα της αυξημένης πολιτικής ορθότητας, πώς κινείστε στη γραμμή μεταξύ της καλλιτεχνικής έκφρασης και των κοινωνικών προσδοκιών στους στίχους σας;

Δεν έχουμε αντιμετωπίσει κάποιο πρόβλημα προς το παρόν, όχι ότι έχουμε ιδιαίτερα προκλητικούς στίχους, είμαστε όλοι λίγο έως πολύ πολιτικοποιημένοι στην καθημερινότητα μας, αλλά δεν βρίσκουμε λόγο να το προβάλουμε μέσα από την μπάντα μας. Ο χρυσός κανόνας θα έπρεπε να είναι «μην ανησυχείς τόσο για την πολιτική ορθότητα, απλά προσπάθησε να μην είσαι μαλάκας!»

Καθώς το metal έχει εξελιχθεί, πώς βλέπετε ότι η ταυτότητά του μετατοπίζεται από τις ρίζες του; Υπάρχουν πτυχές του αρχικού metal ήθους που πιστεύετε ότι κινδυνεύουν να χαθούν στο σημερινό μουσικό τοπίο;

Κοίταξε, το επίπεδο ανεβαίνει συνεχώς, ηχητικά και συνθετικά. Ανέκαθεν ήταν στόχος των περισσότερων metal μπαντών από τη γέννηση τους να εξελίσσονται και η δουλειά τους (είτε ήταν ένα demo είτε full length album) να ακούγεται όσο πιο επαγγελματική γίνεται. Από ένα σημείο και έπειτα, χάνεται λίγο ο αυθορμητισμός, ο τσαμπουκάς, η «αλητεία» που λέμε, τα οποία προσωπικά θεωρώ σημαντικά στοιχεία στο metal, δυσκολεύομαι να συνδεθώ με ένα δίσκο αν μου ακούγεται «κλινικά» καθαρός και τέλειος. Από την άλλη να ακούσω μια μπάντα το 2024 και να ακούγεται σαν demo του 1984 και αυτό μου ακούγεται «φτιαχτό» να πω την αλήθεια.

Πώς διασφαλίζετε ότι η μουσική σας βρίσκει απήχηση στις διαφορετικές φωνές της γενιάς σας, ειδικά σε αυτές που αισθάνονται περιθωριοποιημένες;

Κανείς δεν μπορεί να σου διασφαλίσει ότι η μουσική σου θα έχει απήχηση, εμείς είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας και εκφραζόμαστε μουσικά όπως έχουμε στο μυαλό μας, πιστεύουμε ότι υπάρχει αρκετός κόσμος που να μπορεί να ταυτιστεί με τους στίχους και τη μουσική μας.

Πώς οραματίζεστε την εξέλιξη του Thrash και του Speed Metal τα επόμενα χρόνια, ειδικά σε σχέση με τις τεχνολογικές εξελίξεις και τις κοινωνικές αλλαγές;

Χωρίς να θέλω να ακουστώ απαισιόδοξος, δεν βλέπω ακριβώς εξέλιξη στο speed και στο thrash metal, για την ακρίβεια δεν νομίζω ότι χρειάζεται κάποια αλλαγή ή εξέλιξη. Σαν είδος έχει οριοθετηθεί εδώ και χρόνια, με ελάχιστες αναλαμπές εξέλιξης (π.χ. Vektor). Πόσο να ανακαλύψεις τον τροχό πια σε ένα τέτοιο είδος, δεν χρειάζεται
κιόλας. Αυτό που λείπει είναι να παίζεται ΚΑΛΑ. ΑΥΘΕΝΤΙΚΑ. Γενικά στο metal (και στο thrash κατά συνέπεια) πιστεύω ότι δυο πράγματα λείπουν πολύ στις μέρες μας, το πρώτο είναι η προσωπικότητα, το να έχει μια μπάντα προσωπικό ήχο και ύφος, να ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες. Πράγμα ΠΟΛΥ δύσκολο. Το δεύτερο που λείπει είναι τα
ΚΑΛΑ τραγούδια. Κάτι που να σου μένει, να το σιγοτραγουδάς για ώρες μέσα σου. Κάτι που να έχει ροή. Σε αυτό εμείς εστιάσαμε να αποφύγουμε όσο είναι δυνατόν το τετριμμένο «κουπλέ-ρεφρέν- κουπλέ-ρεφρέν-σόλο-ρεφρέν-τέλος» στήσιμο, και αφιερώσαμε πιο πολύ χρόνο στην ροή του κάθε κομματιού, τι θα του ταιριάζει, που θέλουμε να πειραματιστούμε, προσθέσαμε έξτρα riff, ακουστικά περάσματα, πολυφωνικά σημεία, γενικά το ψάξαμε αρκετά ώστε να βγάλουμε ένα αποτέλεσμα που να μας ικανοποιεί, είμαστε πλέον σε ηλικία που είμαστε απαιτητικοί από τα ακούσματα μας και από τον εαυτό μας!

Τι ακολουθεί για τους Speedrush; Έχετε σχέδια για κάποια περιοδεία ή συνεργασίες στο εγγύς μέλλον;

Σκοπός μας είναι να παίξουμε ζωντανά όσο πιο πολύ γίνεται για να προωθήσουμε το Division Mortality και μάλιστα η πρώτη εμφάνιση θα ανακοινωθεί πολύ σύντομα!

Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας, Έχετε κάτι τελευταίο να πείτε στους αναγνώστες του Metalourgio;

Εμείς ευχαριστούμε για τον χρόνο και την σταθερή υποστήριξη του Metalourgio, ελπίζω να γουστάρετε το νέο μας άλμπουμ και θα τα πούμε σύντομα πάνω και κάτω από το σανίδι!

Η συνέντευξη έγινε από τον Βαγγέλη Φαρρή