Impureza – Alcázares

Impureza – Alcázares

Σε μερικές μέρες η Γαλλοϊσπανική σύμπραξη των death metallers Impureza θα κυκλοφορήσει το τρίτο άλμπουμ της με τίτλο Alcázares μέσω της Season of Mist. Προτού ξεκινήσω την κριτική μου πάνω σε αυτό το άλμπουμ οφείλω να πω πως το βρίσκω για τα δικά μου αυτιά μια δουλειά αρκετά πρωτοποριακή! Ας βουτήξουμε λοιπόν στο νέο τους έργο, το οποίο είναι και το τρίτο LP άλμπουμ τους!

Ξεκινάμε με το “Verdiales”. Αποτελεί την αρχή του άλμπουμ. Διακατέχεται έντονα από το στοιχείο του flamenco. Γενικότερος στόχος είναι η δημιουργία μιας περιπετειώδους και σαγηνευτικής ταυτόχρονα ατμόσφαιρας.

Προχωράμε με το “Bajo Las Tizonas De Toledo”. Εδώ έχουμε μια καλή εισαγωγή. Γενικότερα είναι στο άκουσμα αρκετά δυνατό. Χαρακτηριστικά του στοιχεία αποτελούν ο γρήγορος ρυθμός και τα πολύ δυναμικά ντραμς, ενώ πινελιές παραδοσιακών ισπανικών φωνητικών υπάρχουν σε ένα σημείο. Επίσης είναι ένα πολύ τεχνικό κομμάτι, ενώ τα φωνητικά είναι τραχιά και βαριά, γεμάτα από επιθετικότητα. 

Επόμενος σταθμός, το “Covadonga”! Έχουμε μια εισαγωγή όπου την πρωτοκαθεδρία την έχει η εκτέλεση των ντραμς ενώ ακολουθούν τα άγρια φωνητικά με την υπόλοιπη ενορχήστρωση να ακολουθεί επικά! Είναι τεχνικό αρκετά, με ωραίες συγχορδίες στο μπάσο. Τα ντραμς συνεχίζουν να πυροβολούν με “μπλαστίδια”. Παράλληλα έχουμε ξανά την εμφάνιση καθαρών φωνητικών με έναν υμνητικό και λυρικό τρόπο σε ένα σημείο κοντά στο τέλος. 

Όσον αφορά στο “Pestilencia”, έχουμε μια έναρξη με ένα γλυκό “λατινογενές” μπάσο και κιθάρα πάλι στα πλαίσια του flamenco. Στη συνέχεια ακολουθείται ένας καταιγισμός εκτέλεσης από την ενορχήστρωση, της οποίας ο γρήγορος ρυθμός είναι αμείωτος. Παρεμβάλλεται ξανά μια γέφυρα παραδοσιακής ισπανικής μουσικής ενώ στο βάθος τα ντραμς συνεχίζουν με τα τρομερά “μπλαστίδια” τους! Το πιο ιδιαίτερο κομμάτι για μένα είναι μέχρι στιγμής αυτό!

Για το “Reconquistar Al-Ándalus” έχουμε μια τεχνική εισαγωγή ξανά. Διατηρείται ο επιθετικός ρυθμός. Ωραίο σόλο στη κιθάρα. Ταχύ. Τα φωνητικά βαθιά και σκοτεινά. Ύπαρξη και εδώ flamenco γέφυρας για χαλάρωση του ακροατή και ακολουθεί πάλι μια επαναφορά στον αρχικό ρυθμό.

Ως προς το “Murallas”, η αρχή γίνεται και πάλι με φλαμένγκο/παραδοσιακό ισπανικό ρυθμό.  Μπορούμε να πούμε ότι πρόκειται για ένα ιντερμέδιο στο σύνολο που θέλει να φέρει τον ακροατή σε μια κατάσταση χαλάρωσης μετά από την έντονη και πολυποίκιλη ηχητική έκφραση των τεσσάρων προηγούμενων κομματιών.

Έπειτα από αυτό το “διάλειμμα”  στο “La Orden Del Yelmo Negro” έχουμε μια πιο τεχνική εισαγωγή ακόμη, η οποία είναι γεμάτη από εκλεκτές συγχορδίες και εκρηκτικά riffs. Το πιο βαρύ και πυκνό ηχητικά κομμάτι στην ακρόαση όπως και πιο πολεμοχαρές θα έλεγα. Υπάρχουν και εδώ καθαρά φωνητικά επίσης μαζί με τα harsh. Ο ρυθμός τείνει να είναι σταθερός προς γρήγορος.

“Castigos Eclesiásticos”… Η πιο ιδιαίτερη flamenco εισαγωγή με death πάντα.  Έχουμε την χρήση παραδοσιακών ισπανικών κρουστών σε συνδυασμό με την death ενορχήστρωση σε ένα σημείο. Είναι εν ολίγοις γρήγορο και επιθετικό με την γέφυρα εδώ ξανά να έχει αυτό το flamengo ηχόχρωμα. Γίνεται μια πολύ ενδιαφέρουσα ηχητική προσέγγιση.

Πάμε τώρα προς το “El Ejército De Los Fallecidos De Alarcos”. Σε αυτό το κομμάτι έχουμε την επαναφορά στο μοτίβο της τεχνικής και επιθετικής εισαγωγής. Χαρακτηριστικά του είναι αυτή η αίσθηση καταιγισμού από τον πυκνό, πολεμοχαρή και συμπαγή ήχο της ενορχήστρωσης και των φωνητικών, όπως επίσης και η πολύ καλή εκτέλεση των ντραμς. Ο ρυθμός διατηρείται σταθερός προς γρήγορος. Υπάρχουν παρόμοια στοιχεία με τα προαναφερθέντα. Είναι ένα τραγούδι για αρκετό headbanging!

Κοντεύουμε προς το τέλος, με το “Ruina Del Alcázar” έχει έναν ρόλο παρόμοιο με του “Murallas”. Είναι ατμοσφαιρικό και γοητευτικό. Ένα γουστόζικο διάλειμμα με το μπάσο και τις κιθάρες να δίνουν μια αύρα μιας άλλης παρελθούσας και εκλεπτυσμένης εποχής!

Ολοκληρώνουμε αυτό το ηχητικό μας ταξίδι με το “Santa Inquisición”. Το κομμάτι έχει την πιο έντονη και επιθετική αρχή ολόκληρου του δίσκου. Εδώ νιώθεις να κατακλύζεσαι κυριολεκτικά από παντού, περισσότερο και από το “El Ejército De Los Fallecidos De Alarcos”. Θέλουν να δώσουν ένα αμείλικτο φινάλε οι Impureza! Οφείλουμε να προσθέσουμε επιπλέον πως το κομμάτι έχει μια εξαιρετική γέφυρα που είναι εντιμότατη τεχνικά. Εντούτοις δεν διαφεύγει και πάλι με το τέμπο του flamenco στα σημεία, αν και δεν είναι τόσο ενεργό όσο στα άλλα. Είναι πολεμοχαρές με πολύ ωραία κιθαριστικά riffs επιπλέον ενώ διαθέτει και καθαρά ισπανικά φωνητικά στο τέλος.

Οι Impureza εν κατακλείδι παρουσίασαν ένα εξαιρετικά καλοδουλεμένο έργο. Πιο συγκεκριμένα κατάφεραν να παντρέψουν το tech death με την ισπανική μουσική παράδοση και την πολεμική/πολιτική/θρησκευτική μεσαιωνική ιστορία της Ισπανίας δημιουργώντας κάτι το ξεχωριστό. Είναι ένα άλμπουμ που, παρά το πάντρεμα δύο φαινομενικά εκ διαμέτρου αντίθετων ειδών είναι ομοιογενές και συμπαγές στον ήχο του. Μπορεί να σε κάνει ταυτόχρονα να διαλύσεις τον αυχένα σου στο headbanging, να μπεις στο pit και να παραδώσεις τη ψυχή και το σώμα σου σε ένα live τους και να χορέψεις flamenco με την ντάμα σου ενώ παράλληλα, επιπλέον, είναι ικανό να σου ξυπνήσει την όρεξη για να εντρυφήσεις στην ιστορία της ισπανικής Reconquista! Και για αυτούς τους λόγους θεωρώ το Alcázares ένα άλμπουμ που οπωσδήποτε κάποιος πρέπει να ακούσει και επίσης ένα από τα άλμπουμ της χρονιάς κατά τη γνώμη μου!

Μιχάλης Αντωνόπουλος

9,5/10