Enterré Vivant – Akuzaï

Enterré Vivant – Akuzaï

Οι Enterré Vivant είναι μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση. Δύο μέλη Γάλλοι με το ένα να έχει μεταναστεύσει στην Ιαπωνία και να κατέχει ένα κανάλι στο youtube για την γαλλική black metal σκηνή, έχουν κάνει ντόρο, απολύτως δικαιολογημένα, στο underground, με το τρίτο τους πόνημα Akuzaï.

Το “Akuzaï” πραγματεύεται το πώς βίωσαν οι Ιάπωνες το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο συνδεδεμένο με τις 10 βουδιστικές αμαρτίες, για αυτό και 10 τα τραγούδια του άλμπουμ. Χαρακτηριστική η εικόνα του εξωφύλλου με μία μητέρα να θηλάζει το μωρό της μετά τον βομβαρδισμό στο Ναγκασάκι.

Μουσικά τώρα μετά μιλάμε για καλοπαιγμένο ατμοσφαιρικό black metal με ιαπωνικές folk επιρροές. Από το φλάουτο και τις πιο μελωδικές γραμμές στο εναρκτήριο κομμάτι “Chûtô”, σε πιο raw black metal αναφορές στο “Sesshô” με την Ιαπωνική παράδοση να μην χάνει χώρο, καθώς εδώ ακούμε και παραδοσιακά έγχορδα. Η χρήση πολεμικών samples την ώρα του κομματιού βοηθάει ιδιαίτερα να μπει ο ακροατής στο πολεμικό κλίμα του άλμπουμ, αφού μέσω των στίχων είναι λίγο δύσκολο αν δεν γνωρίζει Ιαπωνικά ή Γαλλικά.

Το “Waruguchi” πρόκειται για ένα ιντερλούδιο με τον ήχο του αέρα και τα απόκοσμα φωνητικά να σου ψιθυρίζουν στο αυτί, βγαλμένα από horror movie κάνουν ένα πολύ καλό μπάσιμο προς τη black metal μπαλάντα “Jain”. Intro με πιάνο και η συνέχεια καταθλιπτική και επίπονη. Πλήκτρα, μελωδικές γραμμές και οι κραυγές των Erroiak και Sakrifiss να κουμπώνουν αρμονικά πάνω στη μουσική.

Παραδοσιακά κρουστά και ήχοι πτηνών ακούγονται κατά την έναρξη του, σχεδόν εξάλεπτου, “Don’yoku” το οποίο συνεχίζει σε γνώριμους ρυθμούς, με τα φωνητικά να θυμίζουν Attila Csihar με φαρυγγίτιδα.

Το “Môgo” είναι ένα ακόμα ιντερλούδιο που προλογίζει το σχεδόν οκτάλεπτο “Shin’i”, με τη χρήση των πλήκτρων να δείχνουν μια ακόμη φόρα την αγάπη τους για τους Summoning. Μελωδικά riffs και καλογραμμένα ντραμς που σκίζουν, καθώς σε σημεία ίσως να θυμίζουν και λίγο από The Kovenant, το “Shin’i” είναι η κορυφαία στιγμή του δίσκου.

Το “Kigo” αποτελεί το ένατο κομμάτι του δίσκου που μπαίνει με επικά ορχηστρικά μέρη και συνεχίζει με slow tempo κιθάρες, μελωδικά πλήκτρα και φλάουτο. Το άλμπουμ κλείνει με το “Ryôshita” στο οποίο ακούγονται στρατιώτες να τραγουδάνε και μια αφήγηση στα ιαπωνικά η οποία πρόκειται για μέρος από την ταινία “Η άρπα της Βιρμανίας” του Kon Ichikawa.

Όπως προανέφερα στην αρχή πρόκειται για δύσκολη περίπτωση. Το Akuzaï είναι ένα άλμπουμ καλογραμμένο, το οποίο χρειάζεται αρκετό χρόνο και αρκετές ακροάσεις. Με τα πάνω του και τα κάτω του, το δεύτερο μισό εμφανώς καλύτερο από το πρώτο, και παραπάνω από όσα χρειάζονται ιντερλούδια, το μόνο σίγουρο είναι πως δε θα περάσει αδιάφορο σε όποιον του δώσει την ευκαιρία.

Μάριος Κοτταράς

7/10