Blitzkrieg – Blitzkrieg

Blitzkrieg – Blitzkrieg

Η νέα ολοκληρωμένη ομώνυμη δουλειά των Blitzkrieg που κυκλοφορεί αυτές τις μέρες, βρίσκεται στα χέρια μου και μπορώ να πω πως μία ικανοποίηση την νιώθω. Το συγκρότημα αυτό, από το 1980 που ιδρύθηκε, μέχρι και σήμερα προσπαθεί να παραμείνει πιστό στις ρίζες του και δη στο ατόφιο NWOBHM (New Wave of British Heavy Metal). Μπορεί να μην κατάφερε να αναδειχτεί όπως άλλα συγκροτήματα της εποχής, αλλά και μόνο το γεγονός πως κοτζάμ Metallica έχουν δηλώσει δημόσια πως το συγκρότημα είναι μία από τις επιρροές τους, νομίζω ότι είναι ένα παράσημο που ζυγίζει τόνους.

Ο Brian Ross (Φωνή) όντας το μοναδικό από τα αρχικά μέλη και έχοντας κοντά του τον γιό του Alan (Κιθάρες) από το 2012 και μετά, δείχνει να μην καταλαβαίνει από τίποτα, και συνεχίζει ακάθεκτος να συνθέτει κομμάτια σαν να βρισκόμαστε ακόμη στις αρχές του 1980. Τα 10 κομμάτια που περιλαμβάνει αυτός ο δίσκος, είναι υπέρ αρκετά για να κάνει τον κάθε οπαδό του NWOBHM να αναπολήσει εκείνες τις εποχές, που όλα ακόμη ήταν σε πρώιμο στάδιο και η δίψα για νέα και δυνατή μουσική βρισκόταν στο απόγειό της, προσθέτοντας όμως παράλληλα και πιο σύγχρονες και δημιουργικές κατευθύνσεις στον ήχο του.

Ο δίσκος ανοίγει με το  You Won’t Take Me Alive. Τα όμορφα riff και οι γρήγοροι ρυθμοί, μαζί με τις ενδιαφέρουσες αρμονίες το κάνουν να ξεχωρίζει και μαζί με το Spider που είναι κατά την άποψη μου και το καλύτερο κομμάτι εδώ, και ακολουθεί, δίνουν στον ακροατή όλα αυτά που επιζητά από έναν δίσκο σαν αυτόν. Μελωδιάρες, φωνή που μένει αναλλοίωτη στον χρόνο, δισολίες και όλα τα υπόλοιπα συστατικά που έκαναν το heavy metal να ξεχωρίσει εκείνη την εποχή. Αυτή η δυάδα δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερη. Συνέχεια με Dragon’s Eye που κρατά τις γρήγορες ταχύτητες μεν, αλλά παράλληλα νιώθεις ένα επιπλέον βάρος στην ατμόσφαιρα που είναι επική, ειδικά με το ρεφρέν που τα σπάει. Οι στίχοι αναφέρονται στη μάχη με έναν δράκο.

Έπειτα η ταχύτητες πέφτουν καθώς το If I Told You είναι ένα πιο αργό και βαρύ κομμάτι, το οποίο θυμίζει κλασικές heavy metal στιγμές (σ.σ.: ειδικά η αρχή του μου έφερε στο μυαλό το Warriors of the World United των Manowar). Vertigo και πάμε σε κάτι που είναι σαν σήμα κατατεθέν στον ήχο του συγκροτήματος. Ωραίο κομμάτι που κάλλιστα θα μπορούσε να βρίσκεται σε έναν από τα πρώτα τους άλμπουμ, προσδίδοντας όμως και μία φρεσκάδα που είναι πολύ ευχάριστη.  Ωραίο και το Above the law που κρατάει το ενδιαφέρον του ακροατή και δεν τον κάνει να βαρεθεί σε καμία στιγμή. Βασικά σε όλο τον δίσκο, λίγες είναι οι φορές που ξεχάστηκα και το μυαλό μου ξέφυγε, στην περισσότερη του διάρκεια το Blitzkrieg με κράτησε εδώ, πολύ σημαντικό αυτό. Για το τέλος έχουμε και το έπος του δίσκου με τίτλο Aphrodite’s Kiss που είναι κανά 8λεπτο μαζί με την εισαγωγή που θεωρητικά το συγκρότημα λογικά θα ήθελε να κάνει τον κόσμο να το συζητά για καιρό, αλλά δεν μπορώ να πω πως με τρέλανε. Οκ ένα κομμάτι συμπαθητικό αλλά μέχρι εκεί.

Η παραγωγή του δίσκου είναι εξαιρετική, με τον Nick Jennison να αναδεικνύει κάθε λεπτομέρεια, χωρίς να θυσιάζεται η κλασική μεταλλική ατμόσφαιρα. Το αποτέλεσμα είναι ένα ισορροπημένο μείγμα ανάμεσα στον ωμό ήχο του NWOBHM και στις μοντέρνες παραγωγικές τεχνικές, δίνοντας επιπλέον βάρος και όγκο στο ότι ακούς, ανεβάζοντας αρκετά τον πήχη της αισθητικής. Ο δίσκος διατίθεται σε διάφορες εκδόσεις, συμπεριλαμβανομένων των βινυλίων σε μαύρο, πράσινο και κόκκινο χρώμα, με κάθε έκδοση να περιορίζεται σε 200 αντίτυπα, κάτι που το καθιστά συλλεκτικό για τους φανατικούς οπαδούς.

Το Blitzkrieg δεν θα σας αλλάξει την ζωή, ούτε θα το έχετε εικόνισμα πάνω από το κρεβάτι σας. Το Blitzkrieg είναι ένας δίσκος τίμιος, με αρκετή δυναμική που θα χαροποιήσει όλους τους λάτρεις του NWOBHM και εκεί θα βρουν πολλά ενδιαφέροντα.

Βαγγέλης Φαρρής

7/10