Ανταπόκριση: BLAZE BAYLEY με τους ABSOLVA, Gagarin, Παρασκευή 8 Νοεμβρίου

Οι Absolva ανεβαίνουν στη σκηνή. Νομίζω ότι πλέον έχω γράψει διψήφιο νούμερο, όσον αφορά τις φορές που έχω δει τούτη τη μπάντα πάνω στη σκηνή. Για να μην πιάσω τους FuryUK και την καψούρα μου για κείνους. Η τετράδα, ήτοι οι κύριοι Martin McNee, Chris Appleton, Karl Schramm και Luke Appleton, είναι μία καλοκουρδισμένη μέταλ μηχανή και η “support” ώρα τους πάνω στο σανίδι είναι μια καλή ευκαιρία να δείξουν ό,τι έχουν κάνει αυτά
τα χρόνια. Έξι άλμπουμ, LiVE κυκλοφορίες, single και ένα σωρό όμορφα πράγματα στη μουσική.

Ο Chris είναι ένας χαρισματικός μπροστάρης, ο οποίος παίζει με το κοινό, προτρέπει να χτυπήσουμε παλαμάκια στον ρυθμό, φωνάζει και χτυπιέται και καλπάζει παρέα με τους μουσικούς συντρόφους του, οι οποίοι παίζουν μαζί πολλά, μα πολλά χρόνια. Φανταστείτε ότι ο Chris με τον Luke και τον απίστευτο drummer Martin McNee παίζουν μαζί πάνω από είκοσι χρόνια, ενώ ο «καινούργιος» στη μπάντα, ο σεισμικός – πραγματικά – μπασίστας Karl Schramm, βρίσκεται κοντά τους πάνω από δέκα χρόνια! Είναι οικογένεια και το αποδεικνύει συνεχώς αυτό το σχήμα, με τη δύναμη και τη χημεία του.

Ο Blaze εμφανίζεται παρέα με τους φίλους του και μπάντα του. Το κουαρτέτο επέστρεψε στη σκηνή, για να παίξει τα τραγούδια του φίλου του. Από την αρχή τα πράγματα δείχνουν Maiden. Από το εναρκτήριο “Lord Of The Flies”, το οποίο αποτελεί εδώ και αιώνες απωθημένο μου και τραγούδι που δεν χορταίνω να ακούω, μέχρι το “Futureal”, που με κάνει να θέλω να τρυπήσω το πάτωμα για κάνα χιλιόμετρο. Ο Blaze επικοινωνεί συνεχώς με το κοινό, ευχαριστεί και δείχνει συνεχώς προς το σημείο της καρδιάς. Αυτό το κοινό τον στήριξε στα δύσκολά του, στις κατηφοριές του… Αυτό το κοινό τον κράτησε και τον αγκάλιασε και ο Alexander δεν θα το ξεχάσει ποτέ. Είναι πολεμιστής ο ίδιος, είναι γερό σκαρί και αντέχει.

Παίζει το “Lightning Strikes Twice” και κάποιος θα μπορούσε να κράξει και να πει ότι πρόκειται για ένα τραγούδι εντελώς άκυρο, άοσμο και άγευστο. Πριν τον ανασκολοπίσουμε αυτό τον κάποιο, θα είναι καλό να του θυμίσουμε ότι τέτοιο τραγούδι όχι #MONO δεν υπάρχει, αλλά δεν πρόκειται να υπάρξει. Να πούμε πώς έκανε ο κόσμος όταν παιζόταν; Θα ήταν τρελή φαντασίωση, αλλά κανείς δεν θυμάται τίποτα μετά, γιατί ήλθε το “Freedoooooooom” και τα έκανε όλα γυαλιά-καρφιά!

Το “Wrathchild” εννοείται ότι αφιερώνεται στον Paul Di’Anno, ο οποίος – δυστυχώς – μας άφησε νωρίς. Είναι το δικό τους «Καλό ταξίδι» προς τον γνήσιο αλητάμπουρα μιας χρυσής εποχής. Το τελείωμα μας βρίσκει με τους συνήθεις υπόπτους. Το μανιακό “Man On The Edge”, με τους αδελφούς Appleton να τα χώνουν στα εξάχορδα τους, το υπέρ-αγαπημένο και σφαιράτο “Futureal”, το οποίο τα σπάει κάθε φορά και το «δικό μας παιδί», το “The Angel And The Gambler”, του οποίου το ρεφρέν μουρμουράς εκατοντάδες φορές και συνεχίζεις να το κάνεις, γιατί σου φαίνεται λίγο. Αχχ! Μας έλειψε το σπουδαίο “Educated Fool”. Δεν πειράζει. Θα ξανάλθει ο φίλος μας.

Lord Of The Flies, Sign Of The Cross, Judgement Of Heaven, The Call Of The Ancestors, Circle Of Stone, Rage, Fortunes Of War, Virus, Warrior, Pull Yourself Up, When Two Worlds Collide, Lightning Strikes Twice, The Clansman, 2 A.M., Como Estais Amigos, Wrathchild, Man On The Edge, Futureal, The Angel And The Gambler

Μήπως να πολιτογραφηθεί Έλληνας; Μήπως να τον εκλέξουμε κιόλας; Blaze for president και βρείτε τρύπα να κρυφτείτε οι δηθένηδες; Ο Bayley είναι τίμιος και λατρεύει το κοινό του, ίσως πιο πολύ από ό,τι εκείνο αυτόν. Είναι πάντα καλοδεχούμενο ένα τέτοιο LiVE. Και πάντα θα είναι.

Για το Metalourgio: Κώστας Κούλης

Φωτό: Νικόλας Κεραμήτσος, WEB events