Abreaktion – Bornhatred

Abreaktion – Bornhatred

Σε αυτό το αλφάβητο δεν υπάρχει το γράμμα C. Το έχουμε αντικαταστήσει με το Κ και μας αρέσει πολύ. Μην σας πω ότι το βλέπω ακόμα και για Khaos Rekords. Οι Χιλιανοί αγαπούν με πάθος τη δεκαετία του ’80 και το πρώτο τους ΕΡ έρχεται να πιστοποιήσει τούτη τη λατρεία τους. Τρέχουν, πεζοπορούν, διαθέτουν μία φωνή Kreatorίζουσα και από το πρώτο τραγούδι γίνεται κατανοητό ότι τους αρέσει να παίζουν έτσι. Από το αρχικό σκάσιμο και το ουρλιαχτό (Ντάαααααααααι) μέχρι το riff που βάζει φωτιά στο κομμάτι. “Empty Promises” και μετά τα τέσσερα του hi-hat… Τρέχουμε! Σε φρενήρη κατάσταση το τρίο, ενθουσιασμένο που ηχογραφεί την πρώτη του δουλειά, υπερβάλει όσο πρέπει (αυτό θα πρέπει να το κατοχυρώσω, σαν απέλπιδα προσπάθεια ευγενούς πλεονασμού) και βγάζει όσους περισσότερους λαγούς από το καπέλο μπορεί. Δημιουργήθηκαν μόλις πριν από έναν χρόνο, αλλά θέλουν να μοιραστούν μαζί μας ό,τι έχουν φτιάξει. Πάω στοίχημα ότι πριν τη δύση του 2025 θα μας έχουν full length έτοιμο.

Ακολουθεί το “Pyromaniac”, στο ίδιο ακριβώς στυλάκι, με τη φωνή να ωρύεται και να ουρλιάζει. Οι Λατινοαμερικανοί το έχουν στην καρδιά τους το Τευτονικό Thrash. Παρατηρήστε όμως το θέμα στις κιθάρες, όταν το τραγούδι γίνεται πιο mid tempo, καθώς και τις ιαχές “Burn-Burn”, πριν έλθουν τα σόλο και πριν ξανανέβουν οι ταχύτητες.

Το ”Amnesia Chronicle” ξεκινά με ένα βαρβάτο Μέταλ θέμα στις κιθάρες, με τα τύμπανα να χρωματίζουν ανάλογα και η συνέχεια είναι η μπούκα των οργάνων, με τις δίκασες να συμπράττουν με τα ηλεκτρικά όργανα. Τις έβγαλε σχετικά γρήγορα και δεν τον αδικώ, μια και ίσως να του χαλούσαν τη μεγάλη εικόνα σε εκείνο το σημείο. Επιθετικό το στυλ, ενδείκνυται για ανάλογο χαμό σε συναυλίες. Τι έχουμε μετά; “Mental Torture”, με συνεχές ξυλοφόρτωμα στα τύμπανα και κιθάρες να οδηγούν. Το κουπλέ είναι πιο αργό και στη γέφυρα/ρεφρέν ξαμολιούνται όλοι. Έτσι όπως το ακούω αυτό εδώ, δεν Thrashίζει… Θα έλεγα ότι πιο πολύ Μεταλίζει και ότι πιο πολύ θα μπορούσε – αν εξαιρέσεις τα φωνητικά – να ανήκει στο πορτφόλιο μπάντας σαν τους Brainstorm ή ακόμα και αυτούς, τους Running Wild! Μελωδικότατο το σόλο, εξαιρετική προσθήκη στο όλο τραγούδι και τζαμάρισμα στο τελείωμα. Viva, eighties!

Επίλογος με το “Welcome To The Slaughterhouse”. Ναι, των Dark Angel. Με την παραγωγή που θα του έπρεπε, μια και τότε ήταν αλλιώς τα πράγματα. Τιμούν το ιδίωμα, τους δημιουργούς και τους εαυτούς τους με αυτή τη διασκευή. Τα παιδιά από το Sandiago είναι πάνω απ’ όλα οπαδοί και εδώ φλερτάρουν και με το Death Metal.

Έχω γνωστούς, οι οποίοι μία ή δύο ή πέντε φορές την εβδομάδα, κάθε εβδομάδα, μπαίνουν στο διαδίκτυο με σκοπό να ανακαλύψουν μπάντες από κάθε γωνιά της Γης. Είναι ό,τι πιο ελπιδοφόρο να ακούς νέα σχήματα, αποτελούμενα από νέους ανθρώπους, να βγάζουν δουλειές και να προσκαλούν να ακούσεις και να μάθεις. Φιλοδοξία τους είναι να τους μάθουμε, φιλοδοξία μας είναι να ξεστραβωθούμε και να μάθουμε πέντε πράγματα για το Μέταλ σήμερα. Οι Abreaktion είναι μία περίπτωση που θεωρώ ότι θα μας απασχολήσει πολύ ευχάριστα στο μέλλον. Αν ήταν κάπου στην Ευρώπη, θα είχε μεγαλύτερες και περισσότερες πιθανότητες να γίνει η θεωρία πράξη, αλλά την έχουμε ξαναδεί την ιστορία και την πιστεύουμε. Καλοτάξιδο!

Κώστας Κούλης

7/10